Boekje ' Urkerdracht, stap voor stap '

Pinksterzaterdag is de dag dat de Urker dracht uit de kast wordt gehaald en weer volop wordt gedragen. Er is veel over geschreven maar kent u de handleiding van het maken ervan nog?

Nadat de speeltuin in 1983 ophield te bestaan heeft het toenmalige bestuur het aanwezige kasgeld, dat via een jaarlijkse collecte werd opgehaald, terug willen geven aan de bevolking. Ze kwamen op het lumineuze idee om met dit geld de Urker dracht onder de aandacht brengen en de Urkers te stimuleren om dit op een bijzondere dag te gaan dragen. Zij kozen hiervoor de zaterdag voor Pinksteren. Dit was de dag dat de dienstmeisjes, die buiten Urk dienden, met de boot terug naar de bult kwamen om met de Pinksterdagen thuis te zijn. Bij aankomst stond de kade afgeladen en werden de dienstmeisjes opgewacht door zowat de gehele bevolking. Het was altijd een feestelijk gebeuren. En dit was juist hetgeen het bestuur van de speeltuin vereniging 'Princes Marijke' voor ogen had. Urkerdag was geboren. Het daarop volgende jaar kwam het bestuur, onder de paraplu en begeleiding van de stichting Buurtwerk en was de commissie Urkerdag met mevr. Korten, mevr. Leystra, Albertje Ras en Marie Hoekstra  een feit.

Aangezien er steeds minder ouderen waren die de dracht nog droegen en er slechts nog een enkele oudere leefde die het maken ervan beheerste, was te verwachten dat de dracht op den duur zou verdwijnen en slechts in het museum nog te bewonderen zou zijn. Om dit te voorkomen kwam vanuit buurtwerk het initiatief om het maken ervan vast te leggen en zo veilig te stellen voor de toekomst. 
Zo is dan ook in 1985 binnen de stichting Buurtwerk gestart met een cursus het maken van "Urkergoed".
De opzet was als volgt: Twee deskundigen in het maken van Urkergoed zouden dit proberen over te dragen aan een tweetal groepen.
Een groep zou een meisjes pakje maken en de andere groep een jongenspakje.
Een derde deskundige, zou door het volgen van beide groepen, de gehele materie op schrift stellen en patroontekeningen maken.

Zo zou enerzijds binnen de Urker gemeenschap kennis en kunde bewaard blijven terwijl anderzijds een handig naslagwerkje tot stand kwam.

De deskundigheid vonden we in Riemde Weerstand-Korf, die het jongenspakje voor haar rekening nam, Mina Kramer-Woort was verantwoordelijk voor het meisjespakje en Dinie Koffeman droeg zorg voor de beschrijving en patroontekeningen. Gekozen werd voor de leeftijd van ongeveer vier jaar. 

Na een seizoen, waarin twee enthousiaste groepen onder de bezielende leiding van Riemde, Mina en Dinie werd gewerkt, werd uiteindelijk het boekje "Urkerdracht, stap voor stap" inclusief twee patroonvellen door de stichting uitgegeven. 

Stichting Odulphus heeft het boekje gedigitaliseerd en stelt het beschikbaar aan de Urker gemeenschap. 

Het is hier in te zien en als pdf te downloaden. De patroonvellen zijn schaars, maar wie ze wil hebben kan ze via admin@stichting-odulphus.nl bestellen voor € 3,00 per stuk.

We hopen dat naast de inzet en het enthousiasme van Riemde, Mina en Dinie, deze handleiding mede een bijdrage zal leveren " kunst en kunde" van het maken van "Urkergoed" voor onze gemeenschap te behouden.